Leon Battista Alberti (; 14 Şubat 1406 - 25 Nisan 1472), İtalyan Rönesans hümanist yazarı, sanatçısı, mimarı, şairi, rahip, dilbilimci, filozof ve kriptograftı ; şimdi polimatlar olarak tanımlananların doğasını özetledi. Johannes Trithemius ile paylaştığı bir iddia olan Batı kriptografisinin kurucusu olarak kabul edilir.12
James Beck'in gözlemlediği gibi, sık sık yalnızca bir mimar olarak nitelendirilmesine rağmen,3 "Leon Battista'nın 'alanlarından' birini diğerlerinden bir şekilde işlevsel olarak bağımsız ve kendi kendine yeterli olarak ayırmanın, Alberti'nin güzel sanatlar konusundaki geniş ve kapsamlı keşiflerini karakterize etme çabalarına hiçbir faydası yoktur.". Alberti daha çok bir sanatçı olarak bilinmesine rağmen, aynı zamanda birçok türden bir matematikçiydi ve on beşinci yüzyılda bu alanda büyük ilerlemeler kaydetti.4 Tasarladığı en önemli iki bina, her ikisi de Mantua'da bulunan San Sebastiano (1460) ve Sant'Andrea (1472) kiliseleridir.5
Alberti'nin hayatı, Giorgio Vasari'nin Lives of the Most Excellent Ressamlar, Heykeltıraşlar ve Mimarlar kitabında anlatılmıştır.
Leon Battista Alberti, 1406'da Cenova'da doğdu. Annesi Bianca Fieschi'ydi. Babası Benedetto Alberti, kendi şehrinden sürgün edilmiş, ancak 1428'de geri dönmesine izin verilmiş zengin bir Floransalıydı. Alberti, Padua'da yatılı okula gönderildi, ardından Bologna'da hukuk okudu.67 Bir süre Floransa'da yaşadı, daha sonra 1431'de Roma'ya gitti, burada kutsal emirler aldı ve papalık mahkemesinin hizmetine girdi.8 Bu süre zarfında, mimariye olan ilgisini perçinleyen ve tasarladığı binaların formunu güçlü bir şekilde etkileyen antik kalıntıları inceledi.9
Alberti birçok yönden yetenekliydi. Uzun boylu ve güçlü olmasının yanında, en vahşi atı sürerek bir insanın kafasının üzerinden atlayabilecek kadar iyi bir atletti.10 Çocukluk yıllarında bir yazar olarak öne çıktı ve yirmi yaşına geldiğinde, Klasik edebiyatın gerçek bir parçası olarak başarıyla kabul edilen bir oyun yazmıştı.11 1435'te, 15. yüzyılın başlarında Floransa'da filizlenen resim sanatından ilham alarak Della pittura adlı ilk büyük kitabının temellerini atmaya başladı. Bu çalışmada resmin doğasını analiz ederek, perspektif, kompozisyon ve renk unsurlarını araştırdı.12
1438'de mimariye olan ilgisi arttı, bu alandaki çalışmalarının ağırlığını arttırmaya karar verdi. Leonello'nun babasının atlı bir heykelini desteklemek için küçük bir zafer takı inşa ettiği Ferrara'lı Marchese Leonello d'Este tarafından teşvik edildi.13 1447'de Alberti, Papa V. Nicholas'ın mimari danışmanı oldu ve Vatikan'da çeşitli projelerde yer aldı.14
İlk büyük mimari komisyonu 1446'da Floransa'daki Rucellai Sarayı'nın cephesi içindi. Bunu 1450'de Sigismondo Malatesta'dan Rimini'deki Gotik San Francesco kilisesini Tempio Malatestiano bir anıt şapele dönüştürmek için bir komisyon izledi.15 Floransa'da, Dominik kilisesi Santa Maria Novella'nın cephenin üst kısımlarını tasarladı ve iki süslü işlemeli parşömen ile orta nef ve alt koridorlar arasında ünlü bir köprü kurdu. Dört yüz yıl boyunca kilise mimarlarının izleyeceği bir görsel sorunu çözerek emsal teşkil etti.16 1452'de, Vitruvius'un çalışmalarını temel alarak ve Roma'nın arkeolojik kalıntılarından etkilenerek mimarlık üzerine bir inceleme olan De re aedificatoria'yı tamamladı. Çalışma 1485'e kadar yayınlanmadı. Bunu 1464'te heykeli incelediği daha az etkili çalışması De statua izledi .17 Alberti'nin bilinen tek heykeli, bazen Pisanello'ya atfedilen bir otoportre madalyonudur. Alberti, Mantua'da, San Sebastiano'daki iki kiliseyi ve Sant'Andrea Bazilikası'nı tasarlamak için görevlendirildi. Bu kilisenin tasarım süreci hiçbir zaman tamamlanmadı ve Alberti'nin niyeti tam olarak bilinmemekle birlikte sadece spekülasyon yapılabilir. İkinci kilisenin tasarımı, Alberti'nin ölümünden bir yıl önce 1471'de tamamlandı. Tamamlanmış ve onun en önemli eseri olma niteliğine sahip olan bir yapıdır.18
Bir sanatçı olarak Alberti, kendisini atölyelerde eğitim görmüş sıradan zanaatkarlardan farklı olarak görüyordu. Aristoteles ve Plotinus'u takip eden bir hümanistti ve zamanın prens ve lordlarının mahkemeleri tarafından desteklenmekte olan, hızla genişleyen entelektüeller ve zanaatkârlar çevresinin bir parçasıydı. Asil bir ailenin bir üyesi ve Roma curia'sının bir parçası olarak Alberti'nin özel bir statüsü vardı. Ferrara'daki Este sarayında memnuniyetle karşılanan bir misafirdi ve Urbino'da sıcak hava mevsiminin bir bölümünü asker-prens Federico III da Montefeltro ile geçirdi. Urbino Dükü, sanatın himayesine cömertçe para harcayan kurnaz bir askeri komutandı. Alberti, mimarlık üzerine yazdığı tezini arkadaşına ithaf etmeyi planladı.19
Alberti'nin kendi alanlarında öncü olan daha küçük çalışmaları arasında, örneğin kriptografide De componendis cifris adlı bir inceleme, ve ilk İtalyanca dilbilgisi vardı. Floransalı kozmograf Paolo Toscanelli ile o zamanlar coğrafyaya yakın bir bilim olan astronomi konusunda beraber çalıştı ve coğrafya üzerine küçük bir Latince çalışma olan Descriptio urbis Romae (Roma Şehri Panoraması) üretti. Ölümünden sadece birkaç yıl önce Alberti, Medici yönetimi sırasında Floransa hakkında bir diyalog olan De iciarchia'yı (Haneyi Yönetmek Üzerine) tamamladı.
Kutsal emirler alan Alberti hiç evlenmedi. Hayvanları severdi ve onun için bir methiye (Canis) yazdığı melez olan evcil bir köpeği vardı.20 Vasari, Alberti'yi "takdire şayan bir vatandaş, bir kültür adamı... yetenekli erkeklerin arkadaşı, herkese karşı açık ve nazik" olarak tanımlıyor. "Her zaman onurlu ve beyefendi gibi yaşadı." 21 Alberti, 25 Nisan 1472'de 66 yaşında Roma'da öldü.
Alberti, matematiği, sanat ve bilim tartışmaları için bir başlangıç noktası olarak görüyordu. Alberti, Brunelleschi'ye adadığı Della Pittura (Resim Üzerine) adlı incelemesinde, "Resim üzerine bu kısa yorumu yazarkenki açıklamamı netleştirmek için," diye başladığı cümlesine, "konumu ilgilendiren şeyleri önce matematikçilerden alacağım." şeklinde devam etti.22
Della pittura (Latince'de De Pictura olarak da bilinir), sanatta ve mimaride, temsilin geometrik bir aracı olarak perspektifi belirleme konusunda bilimsel içeriğin klasik optiklere dayandığını söyler. Alberti, çağının bilimlerinde ustaydı. Optik bilgisi, Roger Bacon, John Peckham ve Witelo gibi bilimcilerin (benzer etkiler Commentario terzo olarak adlandırılan Lorenzo Ghiberti'nin üçüncü yorumunda da izlenebilir) on üçüncü yüzyıl Perspectivae geleneklerinin Fransisken optik atölyelerinin aracılık ettiği Arap bilgin Alhazen'in ( İbn el-Haytham, dc 1041) uzun süredir devam eden Kitab al-manazir'in (The Optics ; Despectibus) geleneğiyle bağlantılıydı.23 Hem Della pittura hem de De statua'da Alberti, "öğrenmenin tüm adımlarının doğada aranması gerektiğini" vurguladı.24 Bir sanatçının nihai amacı doğayı taklit etmektir. Ressamlar ve heykeltıraşlar, "farklı becerilerle, aynı amaca, yani üstlendikleri işin, gözlemciye, doğanın gerçek nesnelerine olabildiğince yakın görünmesi" için çabalarlar.25 Ancak Alberti, sanatçıların doğayı olduğu gibi yani nesnel olarak taklit etmesini değil, güzelliğe dikkat etmesi gerektiğini söyledi, "çünkü resimde güzellik gerekli olduğu kadar hoştur".26 Alberti'ye göre sanat eseri öyle inşa edilmiştir ki, bütünün güzelliğini bozmadan ondan bir şey çıkarmak veya ona bir şey eklemek imkansızdır. Alberti için güzellik "birbiriyle ilişkili tüm parçaların uyumu"ydu ve "bu uyum, uyumun gerektirdiği belirli bir sayı, orantı ve düzende gerçekleşir". Alberti'nin armoni üzerine düşünceleri yeni değildi - bunlar Pythagoras'a kadar izlenebilirdi - ama onları çağdaş estetik söyleme çok iyi uyan yeni bir bağlama yerleştirdi.
Alberti'nin Roma'da antik yerleri, harabeleri ve nesneleri incelemek için bolca zamanı vardı. De re aedificatoria (1452, On the Art of Building ),27 adlı eserinde yer alan ayrıntılı gözlemleri, Romalı mimar ve mühendis Vitruvius ( fl. 46-30 BC) tarafından De Architectura'dan sonra modellenmiştir. Eser, Rönesans'ın ilk mimari incelemesiydi. Tarihten şehir planlamasına, mühendislikten güzellik felsefesine kadar çok çeşitli konuları kapsıyordu. Büyük ve pahalı bir kitap olan De re aedificatoria, 1485'e kadar tam olarak yayınlanmadı fakat yayınlanmasıyla beraber mimarlar için önemli bir referans haline geldi.28 Ancak kitap, Alberti'nin dediği gibi "sadece zanaatkarlar için değil, aynı zamanda soylu sanatlarla ilgilenen herkes için" yazılmıştır.29 Aslen Latince yayınlanan ilk İtalyan baskısı 1546'da çıktı. Cosimo Bartoli'nin standart İtalyanca baskısı 1550'de yayınlandı. Alberti'nin tüm çalışmayı adadığı Papa Nicholas V, Roma şehrini yeniden inşa etmeyi hayal etti, ancak vizyoner planlarının sadece bir kısmını gerçekleştirmeyi başardı. Alberti, kitabı aracılığıyla Floransa Rönesansı teorilerini ve ideallerini mimarlara, bilimcilere ve diğerlerine açtı.
Alberti, eğitim, evlilik, ev yönetimi ve parayı konu alan I Libri della famiglia'yı Toskana lehçesinde yazdı. Eser 1843 yılına kadar basılmadı. Yıllar sonra Erasmus gibi, Alberti de eğitimde bir reform ihtiyacının altını çizdi. "Çok küçük çocukların bakımı, hemşireler veya anneler için kadınların işidir" ve mümkün olan en erken yaşta çocuklara alfabenin öğretilmesi gerektiğini kaydetti.30 Büyük umutlarla, eseri ailesine okuması için verdi, ancak otobiyografisinde Alberti, "O, akrabalarından bazılarının hem tüm çalışmayla hem de onun nafile girişimiyle açıkça alay ettiğini gördüğünde, öfke hissetmekten güçlükle kurtulduğunu itiraf etti." 31 1443 ve 1450 yılları arasında yazılan Momus, Olimpos tanrıları hakkında kayda değer bir komediydi. Bir roman à clef olarak kabul edilmiştir — Jüpiter bazı kaynaklarda Papa IV. Eugenius ve Papa V. Nicholas olarak tanımlanmıştır. Kahramanının adı Momus, Yunanca "suçlama" veya "eleştiri" anlamına gelir. Alay tanrısı Momus cennetten kovulduktan sonra hadım edilir. Jüpiter ve diğer tanrılar da yeryüzüne iner, ancak Jüpiter'in büyük bir fırtınada burnunu kırmasından sonra cennete dönerler.
Alberti, inşaat ile ilgilenmedi ve büyük çalışmalarından çok azı tamamlandı. Vitruvius ve antik Roma kalıntılarının tasarımcısı ve öğrencisi olarak, sütun ve lento mimarisinin doğasını yapısal değil görsel açıdan kavradı. Klasik sütunu ve pilasteri yorumlarken özgürce davranan Brunelleschi'nin aksine Klasik düzenleri doğru bir şekilde kullandı. Alberti'nin endişeleri arasında mimarlığın sosyal etkisi vardı ve bu amaçla şehir manzarasının çok önem veriyordu.32 Bu, Rucellai Sarayı'nda bodrum katında oturmak için sürekli bir bankın dahil edilmesiyle kanıtlanmıştır. Alberti, ikincil caddelerle bağlantılı olan geniş ana caddeleri ele alan cadde hiyerarşisi ilkesini ve eşit yükseklikteki binaları öngördü .33
Roma'da, daha sonra Barok Trevi Çeşmesi tarafından ortadan kaldırılan Alberti tarafından tasarlanan basit bir havzaya dönüşen Acqua Vergine'nin Roma su kemerinin restorasyonu için Papa Nicholas V tarafından görevlendirildi.
Bazı çalışmalarda 34 yazarlar , Fiesole'deki Villa Medici'nin tasarımını Michelozzo'nun değil Alberti'nin yapmış olabileceğini ve bu tasarımın daha sonra Rönesans villasının prototipi haline geldiğini öne sürüyorlar. Cosimo il Vecchio'nun ikinci oğlu Giovanni de' Medici tarafından yaptırılan ve şehre tepeden bakan bu tepe konutu, bir Rönesans villasının ilk örneği olabilir: Yani bir ülke oluşturmak için gerekli olan "villa banliyöler" konusunda Alberti kriterleri yöntem haline gelmiştir. Bu bakış açısına göre, Fiesole'deki Villa Medici, bu nedenle, yalnızca Floransa bölgesinde değil, on beşinci yüzyılın sonundan itibaren ondan ilham ve çok sayıda başka bina için "esin perisi" olarak kabul edilebilir.
Rimini'deki Tempio Malatestiano (1447, 1453–60) 35 Gotik bir kilisenin yeniden inşasıdır. Dinamik form oyunlarıyla cephe eksik bırakılmıştır.36
Palazzo Rucellai'nin (1446–51) cephe tasarımı, Rucellai ailesi için yapılan birkaç siparişten biriydi.37 Tasarım, rustik duvar üzerine Klasik tarzda sığ pilastrlar ve kornişlerden oluşan bir ızgarayı kaplar ve ağır bir kornişle örtülür. İç avluda Korint sütunları vardır. Saray, Floransa'daki sivil binalarda orijinal olan Klasik unsurların kullanımında bir standart belirledi ve daha sonraki palazzileri büyük ölçüde etkiledi. Çalışma Bernardo Rosselino tarafından yürütüldü.38
Floransa'daki Santa Maria Novella'nın (1448–70) 39 üst cephesi Alberti'nin tasarım ilkelerine göre inşa edildi. Bu zorlu bir görevdi, çünkü Alt kat üç kapıya ek olarak, altı Gotik nişi bulunan ve San Miniato al Monte ve Floransa Vaftizhanesi gibi Floransa kiliselerine özgü polikrom mermeri kullanan birkaç mezarı kapsıyordu. Tasarım halihazırda Santa Maria Novella'da restorasyona dahil edilecek alanda bulunan bir oküler pencereyi de içeriyordu. Alberti, revak çevresinde Klasik özellikleri tanıtmış ve polikromiyi bir şekilde tüm cepheye yaymıştır. Bu polikromi, Klasik orantıları ve pilastrlar, kornişler ve Klasik tarzda bir alınlık gibi unsurları içerir ve heykelden ziyade tesseralarda bir güneş patlaması ile süslenmiştir. Bu tipik nefli kilisenin en iyi bilinen özelliği, Alberti'nin orta nefin farklı seviyeleri ve çok daha düşük yan nefler arasında görsel olarak köprü oluşturma problemini çözme tarzıdır. Daha sonraki Rönesans, Barok ve Klasik Uyanış binalarında kilise cephelerinin standart bir özelliği haline gelecek olan iki büyük parşömen kullandı.40
Alberti, Piazza Pio II, Pienza'nın tasarımı için danışman olarak kabul edilir. Daha önce Corsignano olarak adlandırılan köy, 1459'dan başlayarak yeniden tasarlandı.41 Alberti'nin hizmet verdiği Papa II. Pius Aeneas Silvius Piccolomini'nin doğum yeriydi. Pius II, köyü bir sığınak olarak kullanmak istedi, ancak konumunun itibarını yansıtması gerekiyordu.
Piazza, Pienza Katedrali'ne ve her iki taraftaki pasajlara odaklanan dört bina tarafından tanımlanan yamuk bir şekildir. Asıl konut olan Palazzo Piccolomini batı tarafındadır. Her bölmede çift ışıklı bir çapraz pencere bulunan, pilastrlar ve saçak dizileri ile eklemlenen üç katı vardır. Bu yapı, Alberti'nin Floransa'daki Palazzo Rucellai'sine ve daha sonraki diğer saraylara benzer. Dikkate değer olan, palazzo'nun iç mahkemesidir. Sarayın arkası, güneyde, üç katın tamamında sundurma ile tanımlanır. Bu katlar, Giardino all'italian dönemi modifikasyonları ile kapalı bir İtalyan Rönesans bahçesine ve Val d'Orcia'nın uzak manzarasına ve Papa Pius'un sevilen Amiata Dağı'na bakan muhteşem manzaralara bakmaktadır. Bu bahçenin altında tonozlu ve yüz adet atı barındırabilecek olan bir ahır vardır. Kasabanın merkezini kökten değiştiren tasarım, papa için bir saray, bir kilise, bir belediye binası ve Papa'ya gezilerinde eşlik edecek piskoposlar için bir bina içeriyordu. Pienza, Rönesans şehir planlamasının erken bir örneği olarak kabul edilir.
Sant'Andrea Bazilikası, Mantua, Alberti'nin ölümünden bir yıl önce, 1471'de 42 başladı. Tamamlanmış haldedir ve hem cephesi hem de iç kısmı için zafer takı motifini kullanmıştır. Bu yapı, kendisini takip eden birçok konstrüksiyonu etkileyen en önemli eseridir.43 Alberti, mimarın rolünü tasarımcı olarak algıladı. Brunelleschi'nin aksine, inşaatla hiç ilgilenmedi, pratikliği inşaatçılara ve gözetimi başkalarına bıraktı.44
Sanatta tarihsel ilerlemenin Michelangelo'da zirveye ulaştığını savunan Giorgio Vasari, Alberti'nin sanatsal yeteneklerini değil, bilimsel başarılarını vurguladı: "Zamanını dünyayı keşfederek ve eski eserlerin proporsiyonlarını inceleyerek geçirdi; ama hepsinden önemlisi, doğal dehasını takip ederek uygulamalı çalışmalardan ziyade yazmaya odaklandı." 49 Kendine ironik bir şekilde "eğitimsiz bir insan" ( omo senza lettere ) diyen Leonardo, resmin bilim olduğu görüşünde Alberti'yi takip etti. Fakat, bir bilim insanı olarak Leonardo, bir teorisyen olan ve pratikte benzer bir ilgisi olmayan Alberti'den daha ampirikti. Alberti ideal güzelliğe inanıyordu, ancak Leonardo defterlerini insan proporsiyonları üzerine gözlemlerle doldurdu. Defterler, bir kare ve bir daire ile ilgili bir insan figürü olan Vitruvius adamının ünlü çizimiyle sona erdi.
Resim Üzerine'de Alberti "Biz Ressamlar" ifadesini kullanır, ancak bir ressam ya da heykeltıraş olarak bir amatördü. Vasari, "Alberti resimde büyük bir önem ya da güzelliğe sahip hiçbir şey elde etmedi" diye yazmıştı.50 "Bugüne kalan çok az resmi mükemmel olmaktan uzak, ama bu şaşırtıcı değil çünkü kendini ressamlıktan çok çalışmalarına adadı." Jacob Burckhardt, Alberti'yi İtalya'da Rönesans Medeniyeti'nde gerçekten evrensel bir deha olarak tasvir etti. "Ve Leonardo Da Vinci, Alberti için acemi için bitirici, amatörün ustasıydı. Keşke Vasari'nin çalışması burada Alberti'ninki gibi bir tanımla desteklenseydi! Leonardo'nun doğasının devasa ana hatları, belirsizdir ve uzaktan kavranamaz." 51
Alberti'nin, Camera degli Sposi'deki Mantegna'nın büyük fresklerinde, Mantua hükümdarı Ludovico Gonzaga'nın kulağına fısıldayan koyu kırmızı giysiler giymiş yaşlı adam olarak göründüğü söylenir.52 Alberti büyük bir plaket olan otoportresinde bir Romalı gibi giyinmiş. Profilinin solunda kanatlı bir göz var. Ters tarafında ise soru var, Quid tum? (ne o zaman), Virgil'in Eclogues'inden alınmıştır : "Peki ya Amyntas karanlıksa? ( quid tum si fuscus Amyntas? ) Menekşeler siyah, sümbüller siyahtır." 53
Alberti çeşitli alanlara çeşitli katkılarda bulunmuştur:
Borsi, Alberti'nin mimarlık üzerine yazılarının modern ve çağdaş mimariyi etkilemeye devam ettiğini belirtiyor: "Wright'ın organikçiliği ve doğaya tapınması, van der Mies'in düzgün klasisizmi, Le Corbusier'in düzenleyici ana hatları ve antropomorfik, harmonik, modüler sistemleri ve Kahn'ın 'antik'in yeniden canlanması, Alberti'nin modern mimari üzerindeki etkisinin izini sürmeye teşvik eden unsurlardır." 55
LA) Leon Battista Alberti, De re aedificatoria, Argentorati, excudebat M. Iacobus Cammerlander Moguntinus, 1541.
D. Mazzini, S. Martini. Villa Medici a Fiesole. Leon Battista Alberti e il prototipo di villa rinascimentale, Centro Di, Firenze 2004;
Orijinal kaynak: leon battista alberti. Creative Commons Atıf-BenzerPaylaşım Lisansı ile paylaşılmıştır.
James Beck, "Leon Battista Alberti and the 'Night Sky' at San Lorenzo", Artibus et Historiae 10, No. 19 (1989:9–35), p. 9. ↩
Treccani encyclopedia, *Leon Battista Alberti
Melissa Snell, *Leon Battsta Alberti *, About.com: Medieval History. ↩
The Renaissance:a Illustrated Encyclopedia, Octopus (1979) ↩
Jacob Burckhardt in The Civilization of the Renaissance Italy, 2.1,
Melissa Snell, Leon Battsta Alberti, About.com: Medieval History. ↩
The Renaissance:a Illustrated Encyclopedia, Octopus (1979) ↩
Melissa Snell, Leon Battsta Alberti, About.com: Medieval History. ↩
The Renaissance:a Illustrated Encyclopedia, Octopus (1979) ↩
Joseph Rykwert, ed., Leon Baptiste Alberti, Architectul Design, Vol 49 No 5-6, London ↩
Joseph Rykwert, ed., Leon Baptiste Alberti, Architectul Design, Vol 49 No 5-6, London ↩
Jacob Burckhardt in The Civilization of the Renaissance Italy, 2.1,
Jacob Burckhardt in The Civilization of the Renaissance Italy, 2.1,
Vasari, The Lives of the Artists ↩
Leone Battista Alberti, On Painting, editor John Richard Spencer, 1956, p. 43. ↩
Nader El-Bizri, "A Philosophical Perspective on Alhazen’s Optics", Arabic Sciences and Philosophy, vol. 15, issue 2 (2005), pp. 189–218 (Cambridge University Press). ↩
Alberti, Leon Battista. On the Art of Building in Ten Books. Trans. Leach, N., Rykwert, J., & Tavenor, R. Cambridge: The MIT Press, 1988 ↩
Center for Palladian Studies in America, Inc., Palladio's Literary Predecessors ↩
Joseph Rykwert, ed., Leon Baptiste Alberti, Architectul Design, Vol 49 No 5-6, London ↩
D. Mazzini, S. Simone, Villa Medici a Fiesole. Leon Battista Alberti e il prototipo di villa rinascimentale, Centro Di, Firenze 2004 ↩
Franco Borsi. Leon Battista Alberti. New York: Harper & Row, (1977) ↩
Joseph Rykwert, ed., Leon Baptiste Alberti, Architectul Design, Vol 49 No 5-6, London ↩
Franco Borsi. Leon Battista Alberti. New York: Harper & Row, (1977) ↩
Joseph Rykwert, ed., Leon Baptiste Alberti, Architectul Design, Vol 49 No 5-6, London ↩
Franco Borsi. Leon Battista Alberti. New York: Harper & Row, (1977) ↩
Joseph Rykwert, ed., Leon Baptiste Alberti, Architectul Design, Vol 49 No 5-6, London ↩
Franco Borsi. Leon Battista Alberti. New York: Harper & Row, (1977) ↩
Franco Borsi. Leon Battista Alberti. New York: Harper & Row, (1977) ↩
Joseph Rykwert, ed., Leon Baptiste Alberti, Architectul Design, Vol 49 No 5-6, London ↩
Franco Borsi. Leon Battista Alberti. New York: Harper & Row, (1977) ↩
Joseph Rykwert, ed., Leon Baptiste Alberti, Architectul Design, Vol 49 No 5-6, London ↩
Vasari, The Lives of the Artists ↩
Vasari, The Lives of the Artists ↩
Jacob Burckhardt in The Civilization of the Renaissance Italy, 2.1,
Virgil, Bucolica, Chapter X. ↩
Brosi, p. 254 ↩
The Criterion Collection, The Age of the Medici (1973) | The Criterion Collection ↩
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page